Opiekun: ks. prob. kan. Adam Komisarczyk
Zelator: Franciszek Nowosielecki
Spotkania: I piątki miesiąca
Adoracja: Godzina Święta w I czwartki miesiąca

Charyzmat i misja

Straż Honorowa Najświętszego Serca Pana Jezusa jest stowarzyszeniem skupiającym ludzi pragnących odpowiedzieć na skargę Pana Jezusa w Ogrójcu: „Czy nie mogliście czuwać jednej godziny ze Mną?”.
Uwaga! Do tej grupy duszpasterskiej mogą również należeć osoby, które ze względu na swoją sytuację życiową nie mogą przystępować do spowiedzi św. i komunii. Jest to zgodne z nauką Kościoła, gdzie takie osoby są zachęcane do modlitwy, uczestnictwa w nabożeństwach  oraz pełnienia uczynków miłosiernych i pobożnych.

Jej członkowie starają się swoim wynagrodzeniem i miłością pocieszać Jezusowe Serce, napełnione boleścią z powodu zapomnienia i niewdzięczności ludzkiej. To Serce, zranione niegdyś na krzyżu włócznią setnika, a wciąż ranione przez nasze grzechy, mimo iż jest Ono źródłem mocy i chrześcijańskiej nadziei. Dewizą Arcybractwa jest więc: cześć, miłość, wynagrodzenie Sercu Jezusa.

W tym celu członkowie Straży obierają sobie jedną godzinę w ciągu dnia, aby wśród codziennych zajęć, myślą i sercem towarzyszyć Jezusowi obecnemu w tabernakulum, oddawać Mu cześć, wynagradzać i ofiarowywać swoje życie, a nade wszystko wierną miłość.

Zadaniem Arcybractwa jest zatem:

1. rozwijanie nabożeństwa do Bożego Serca będącego lekarstwem, które nie tylko uzdrawia, ale również zapobiega sekularyzacji, zmierzającej do wyeliminowania widzialnych znaków wiary chrześcijańskiej;
2. całkowite poświęcanie się Bożemu Sercu, tak aby mogło dokonywać się uzdrawianie życia moralnego człowieka, rozwój jego cnót i różnorodnych darów Ducha św.
3. przez pogłębianie wiary umacnianie życia apostolskiego i realizacja obowiązków rodzinnych i zawodowych w uświęcającej miłości Chrystusa;
4. budzenie świadomej miłości do bliźniego przez podejmowanie pracy nad własnym sercem, aby synowską miłość do Boga łączyć z miłością braterską.

Dzięki tej formie pobożności, członkowie Arcybractwa kształtują swoje życie wewnętrzne, realizując na co dzień powołanie do świętości i współuczestnicząc w dziele zbawienia świata oraz Nowej Ewangelizacji.

Zalecane praktyki

Oprócz codziennej Godziny Obecności przy Sercu Jezusa zachęca się członków do:

• szerzenia kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa słowem i czynem,
• odprawiania Godziny Świętej, wspólnotowo lub indywidualnie, w czwartek przed pierwszym piątkiem miesiąca,
• uczestniczenia we Mszy św. wynagradzającej za swoje i innych grzechy w I piątek miesiąca i odprawienia nowenny 9 pierwszych piątków,
• nawiedzania Najświętszego Sakramentu i godzinnej adoracji raz w miesiącu,
• uczestniczenia w uroczystości Najświętszego Serca Pana – patronalnym święcie,
• uczestniczenia w nabożeństwach czerwcowych,
• brania udziału w comiesięcznych spotkaniach formacyjnych,
• uczestniczenia w corocznej Ogólnopolskiej Pielgrzymce Arcybractwa na Janą Górę,
• pielęgnowania pobożności indywidualnej przez akt osobistego poświęcenia się Sercu Jezusa, nowennę przed pierwszym piątkiem miesiąca, śpiew Godzinek o Najświętszym Sercu Pana Jezusa czy intronizację Bożego Serca w rodzinie.

Historia Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa we Francji

Początki Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa sięgają czasów Golgoty; tam, u stóp Ukrzyżowanego czuwali pierwsi trzej członkowie – Najświętsza Maryja Panna, św. Maria Magdalena i św. Jan.

Odwieczny plan zbawienia człowieka, kontynuowany przez Stwórcę, realizował się następnie poprzez powtarzające się kilka razy objawienia Pana Jezusa, których doznawała św. Małgorzata Maria Alacoque z Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, założonego przez świętych – Franciszka Salezego i Joannę Franciszkę de Chantal. W klasztorze w Paray-le-Monial we Francji historia związana z kultem Najświętszego Serca Jezusowego nabrała szczególnego rozmachu.

Chrystus, mówiąc do serca swojej Powiernicy, ukazał skarby Najświętszego Serca, zapewniał, że jest Ono wypełnione żarem ogromnej miłości do rodzaju ludzkiego, że nie może już dłużej tłumić w sobie jej płomieni, pragnie je objawić i rozlać, ubogacić wszystkich ludzi najkosztowniejszymi darami uświęcających łask. Umiłowanej Uczennicy żalił się, iż Jego pragnienia nie są doceniane, a Jego miłość nie jest „kochana”, że spotyka się jedynie z oziębłością i obojętnością.

Na wieść o skardze Jezusa przybywało z każdym dniem wiele wrażliwych dusz, coraz wyraźniejsze stawały się przejawy indywidualnej pobożności, pojawiali się nowi czciciele Bożego Serca: indywidualni, zbiorowi, wspólnotowi, a także bractwa i arcybractwa.

Od czasu poufnych rozmów Pana Jezusa ze swą Oblubienicą, czyli od lat 1673-1675 minęło dokładnie 198 lat, gdy w siostrzanym klasztorze Nawiedzenia w Bourg-en-Bresse, położonym zaledwie o kilkadziesiąt kilometrów od kolebki doniosłych objawień zaistniały okoliczności, które dzięki zrządzeniu Bożej Opatrzności doprowadziły do powstania Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Z końcem grudnia 1862 r. z klasztoru z Annecy przyszedł list o następującej treści: „Pan nasz skarżył się jednej uprzywilejowanej duszy, iż gdy objawił nam swoje Serce, my nie dość okazałyśmy gorliwości w szerzeniu Jego chwały”. Podczas rekreacji spojrzenia sióstr skierowały się na s. Marię od Najświętszego Serca w wymownym stwierdzeniu: „Do Siostry należy wynalezienie nowego sposobu, by uczcić Serce Jezusa”. Niebawem, 12 marca 1863 r. siostra Maria od Najświętszego Serca doznała wewnętrznej wizji. Chrystus sam podsunął pomysł! Pod jej wrażeniem narysowała tarczę zegara, w środku której znajdowało się włócznią przebite Serce Jezusa; u góry rysunku umieściła słowa: cześć, miłość, wynagrodzenie, zaś u dołu: Straż Honorowa Najświętszego Serca. Tak powstał zegar Straży Honorowej, który stał się symbolem sprowadzającym niezliczone rzesze ludzi do Boga.

Każdy z członków, wybierając jedną godzinę w ciągu dnia, przeżywaną w zjednoczeniu z Eucharystycznym Sercem Jezusa, ofiarowywał swoje codzienne zajęcia w duchu miłości i wynagrodzenia za grzechy ludzi. Następnego dnia, w trzeci piątek Wielkiego Postu, około godziny 16⁰⁰, s. Maria od Najświętszego Serca przyniosła przełożonej pierwszy zegar Straży Honorowej.

Ta pobłogosławiła go i zgodziła się, by imiona wszystkich sióstr zostały wpisane na zegarze przy dowolnie wybranej przez każdą z nich godzinie. Tak więc 13 marca 1863 r. kilkudziesięcioosobowa wspólnota zakonna, jako pierwsza została zapisana na zegarze strażowym. Był to dzień narodzin Straży Honorowej.

Bardzo szybko do tej duchowej wspólnoty przystąpiło 112 klasztorów Sióstr Wizytek, wkrótce też Straż Honorowa przekroczyła granicę Francji i rozciągnęła się na Anglię i Włochy.

W pierwszy piątek lutego do Bourg przyszedł list od Marii Deluil-Martiny – pierwszej zelatorki w Marsylii, której współpraca z s. Marią od Najświętszego Serca miała znaczący wpływ na rodzące się Dzieło. Wkrótce przyjęła do Straży św. Zofię Barat, a wraz z nią całe jej zgromadzenie zakonne. 9 marca 1864 r.decyzją biskupa diecezji Belley w kaplicy Nawiedzenia w Bourg-en-Bresse zostało ustanowione Bractwo Straży Honorowej Najświętszego Serca.

Tymczasem nowa organizacja powiększała swoje grono w dużej mierze za sprawą gorliwych zabiegów Marii Deluil-Martiny, która 5 czerwca 1864 r. przyjęła do Straży Honorowej trzydziestu biskupów zgromadzonych w Marsylii na uroczystości poświęcenia bazyliki Notre-Dame de la Garde.

Rok 1864 obfitował także w inne wydarzenia równie istotne dla rozwoju nowej organizacji: 16 czerwca Ojciec Święty, Pius IX przyznał jej odpusty, we wrześniu zostały wydane drukiem trzy serie biletów zelatorskich dla zakonnic, osób świeckich i dzieci, 4 listopada wybito pierwsze medaliki strażowe, a pod koniec roku ukazała się „Notka” – 48 – stronicowa broszura będąca zarysem charakteru Dzieła wraz z jego celem, organizacją, praktykami pierwszych piątków miesiąca, itp.

Straż Honorowa nabierała rozwojowego rozpędu, rozprzestrzeniła się na cały świat – w 1868 r. dotarła także do Polski.

W księgach arcybrackich znaleźli się m. in. papieże: bł. Pius IX, Leon XIII, Pius X, Benedykt XV, Pius XI.

Niezwykłym czcicielem Bożego Serca i propagatorem Jego kultu był Ojciec Święty – bł. Jan Paweł II, czego niezbite dowody dał w encyklice Dives in misericordia oraz w doniosłych homiliach wygłaszanych podczas pielgrzymek do Ojczyzny.

Wielce cieszy fakt, że również obecny papież Benedykt XVI zaciągnął się w szeregi członków Stowarzyszenia. Wraz z Piotrem naszych czasów Straż Honorowa poprzez nieustanną modlitwę unoszącą się do tronu Najwyższego wynagradza, czyni zadość i przeprasza za wszelkie niewierności całego świata.

Historia Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa w Polsce

Już po kilku latach od czasu powstania w Bourg-en-Bresse we Francji (13 marca 1863 r.), Straż Honorowa Najświętszego Serca Pana Jezusa zawitała również do Polski, dzięki  Siostrom Wizytkom, sprowadzonym do Warszawy przez królową Marię Ludwikę Gonzagę w 1654 r., a następnie w 1681 r. do Krakowa przez biskupa Jana Małachowskiego.  Niemalże na bieżąco były one informowane o objawieniach w Paray-le Monial.  Dzięki matce Katarzynie Krystynie Branickiej krakowski konwent stawał się ośrodkiem czci i miłości Serca Jezusowego, a za czasów matki Franciszki Szembekówny zaczął promieniować nabożeństwem także poza mury klasztorne.

W 1718 r. w kościele Sióstr Wizytek zostało założone jedno z pierwszych w Polsce Bractw Najświętszego Serca Jezusowego. Z tej okazji zakonnice przygotowały intronizację Bożego Serca z uroczystą procesją. „Wzięły w niej udział liczne rzesze wierzących krakowskiego grodu. Trasa prowadziła z kościoła Mariackiego do kościoła Sióstr Wizytek. Kroniki klasztoru przekazują barwny, szczegółowy opis tej procesji. Odprawiano ją rzeczywiście z wielką okazałością. Pomyślana ona jednak była przede wszystkim jako publiczne, wspólne wyznanie wiary i czci dla Serca Jezusowego”(S. Jarzyna, Trzysta lat działalności SS. Wizytek w Krakowie, 1983).

Nie dziwi więc fakt, że Straż Honorowa, zaledwie w kilka lat po powstaniu we Francji znalazła podatny grunt również na ziemiach polskich. Do Bractwa powstałego w Krakowie w 1868 r. zapisały się na początku wszystkie zakonnice klasztoru Nawiedzenia oraz ich uczennice.

Gdy w styczniu 1869 r. zostało ono kanonicznie zatwierdzone przez biskupa Antoniego Gałeckiego, ówczesnego administratora diecezji krakowskiej, klasztor Wizytek w Krakowie „stał się jednocześnie główną siedzibą tej Wspólnoty dla całej Polski, mimo że podzielonej na trzy zabory” (J. Pluta, Cześć, Miłość, Wynagrodzenie Sercu Jezusa, 2001).

Bardzo szybko wszczęto starania o przekształcenie Bractwa w Arcybractwo, lecz z różnych względów (zabory, pierwsza wojna światowa, itp.) na zatwierdzenie trzeba było czekać aż do 19 stycznia 1919 r. Aktu wyniesienia do tej godności  dokonał papież Pius XI. W tym czasie działalność statutowa rozwijała się nadzwyczaj  prężnie, przy dużym zaangażowaniu siostry dyrektor Marii Józefy Twarowskiej, późniejszej przełożonej klasztoru.

Członkowie Straży tworzyli liczne grupy modlitewne, adorowali Najświętszy Sakrament podczas pierwszopiątkowych liturgii. Celom statutowym były także podporządkowane wszelkie działania informacyjne, wydawnicze i korespondencyjne.

Nieocenionym narzędziem apostolskiego oddziaływania stało się arcybrackie czasopismo „Wiadomości o Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa”.

Wciąż wzrasta liczba członków Straży Honorowej NSPJ, którzy stają się często organizatorami lub współorganizatorami nabożeństw i uroczystości religijnych w parafiach. Włączając się w przygotowanie oprawy liturgicznej, wspomagają oni swoich duszpasterzy, należą do rad parafialnych oraz wykonują posługi charytatywne na rzecz wspólnot parafialnych.Pierwszy numer ukazał się w 1921 r.
Druga wojna światowa, a następnie okres rządów komunistycznych brutalnie przerwały na pół wieku czas nieskrępowanej działalności apostolskiej i formacyjnej  Arcybractwa w Polsce, niemniej siostry podejmowały działania konspiracyjne, narażając się często na utratę wolności. Dopiero w 1986 r. mogła się odbyć pierwsza ogólnopolska pielgrzymka Arcybractwa na Jasną Górę. W roku 1991 wznowiono też publikację „Wiadomości Straży Honorowej NSPJ”. Obecnie ukazują się one w nakładzie 7300 egzemplarzy, rozsyłanych nie tylko do ośrodków na ternie całego kraju, ale również polonijnych. Spośród innych wydarzeń Arcybractwa należy wspomnieć autokarową pielgrzymkę do Rzymu w 1992 r., udział duchowy oraz materialny w 46. Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym we Wrocławiu (Arcybractwo przygotowało „Księgę darów duchowych”, 5 monstrancji w futerałach oraz 5 wyhaftowanych welonów), w Ogólnopolskich Kongresach Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich, a w 2006 r. pielgrzymkę do Francji śladami kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa.